دین و شریعت امتهااز برخی آیات و روایات استفاده می شود که امتهای پیشین هم بر شریعت اسلام بودند. ۱ - دین و شریعت امّتهادر برخی از آیات از همسانی دین و آیین امت اسلامی با دین و آیین نوح، ابراهیم ، موسی و عیسی (علیهم‌السلام) سخن به میان آورده است: «شَرَعَ لَکُم مِنَ الدّینِ ما وصّی بِهِ نوحًا والَّذی اَوحَینا اِلَیکَ وما وصَّینا بِهِ اِبرهیمَ و موسی و عیسی اَن اَقیموا الدّینَ ولا تَتَفَرَّقوا فیه» با توجه به این‌که از این پیامبران به عنوان اولواالعزم و صاحبان کتاب و شریعت یاد شده می‌توان نتیجه گرفت که اسلام همان دین سایر امتهای پیشین است، چنان‌که در آیه «اِنَّ الدِّینَ عِندَ الله الاِسلم» به این امر تصریح شده است. در جای دیگر نیز پس از یادکرد اسامی پیامبران پیشین و اعلام این‌که خداوند به آنان کتاب، حکم و نبوت بخشید و آنان بر هدایت الهی‌اند، از پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) خواسته شده که به هدایتشان اقتدا کند: «اُولئِکَ الَّذینَ هَدَی الله فَبِهُدهُمُ اقتَدِه» و پیروی از هدایت آنان به معنای امضای دین و همسانی آیین اسلام با آیین پیامبران پیشین است. از سوی دیگر در برخی از آیات بر جدایی راه و شریعت امّتهای مختلف تأکید شده است: «لِکُلِّ اُمَّة جَعَلنا مَنسَکًا»، «لِکُلِّ اُمَّة جَعَلنا مَنسَکًا هُم ناسِکوهُ» لِکُلّ جَعَلنا مِنکُم شِرعَةً و مِنهاجًا» همسان دانستن ادیان آسمانی و چندگانه شمردن شریعت هر امّت نوعی ناهماهنگی را در بدو امر متبادر می‌سازد. مفسران در تبیین ارتباط این دو دسته از آیات می‌گویند که هر دین الهی از دو دسته آموزه‌های بنیادین شامل عقاید و احکام تشکیل یافته است. عقاید مجموعه‌ای از آموزه‌هاست که تفسیر آن دین درباره واقعیات هستی همچون خدا ، عالم ملکوت ، انسان، دین، پیامبران، جهان آخرت و... را منعکس می‌سازد و احکام که از آن به «شریعت» یا « فقه » یاد می‌شود تفسیرگر چند و چون رفتارهای فردی و روابط اجتماعی و قوانین کیفری و جزایی است. آنچه به عنوان «دین» معرفی می‌شود ناظر به آموزه‌های دسته نخست است که با گذشت زمان و با تغییر امتها دگرگون نمی‌شود، هرچند بر اثر تفاوت سطح استعدادهای فکری امّتهای پیشین و همگام با رشد این استعدادها با گذر زمان آموزه‌های اعتقادی از نقصان به کمال گراییده است و گویا با روشن شدن بیش‌تر جوانب آن از عمق بیشتری نیز برخوردار شده است، و آنچه به عنوان «شریعت» یاد می‌شود ناظر به آموزه‌های دسته دوم است که با گذشت زمان و بسته به نیازها و مقتضیات هر عصر و هر امتی می‌تواند تغییر و تحول یابد، بدین جهت قرآن دین همه امتها را یکسان، و شریعتها را متفاوت دانسته است. اختلاف بر سر نوع و چگونگی ادای فرایضی همچون نماز ، روزه ، حجّ ، زکات از نمونه‌های اختلاف شرایع است و پدیده نسخ ادیان ناظر به این دست از اختلافات بوده و از پایان یافتن شرایط و مقتضیات عصر پیشین و رویکرد شرایط و مقتضیاتی که به جعل شریعت نو پدید انجامیده، حکایت دارد. ۲ - فهرست منابعبحارالانوار؛ بینات؛ التبیان فی تفسیر القرآن؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم؛ ترتیب کتاب العین؛ تفسیر الصافی؛ تفسیر العیاشی؛ تفسیر القرآن العظیم، ابن کثیر؛ التفسیر الکبیر؛ تفسیر نمونه؛ جامع‌البیان عن تأویل آی القرآن؛ جامعه و تاریخ از دیدگاه قرآن؛ الدرالمنثور فی التفسیر بالمأثور؛ روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم؛ شرح اصول الکافی؛ صیانة القرآن من التحریف؛ الکافی؛ کشف الاسرار و عدة الابرار؛ لسان العرب؛ مبانی جامعه‌شناسی؛ مجمع البحرین؛ مجمع البیان فی تفسیر القرآن؛ مجموعه آثار، استاد مطهری؛ مفردات الفاظ القرآن؛ مناقب آل‌ابی‌طالب؛ المیزان فی تفسیر القرآن؛ نثر طوبی؛ وسائل الشیعه. ۳ - پانویس۴ - منبعدائرة المعارف قران کریم جلد چهارم، برگرفته از مقاله«امت در قرآن» شماره۴. رده‌های این صفحه : ادیان و مذاهب
|